Kuklik szkarłatny tworzy wyprostowane pędy o wysokości 20–45 cm, które są gęsto pokryte włoskami. Liście są nieparzysto pierzastozłożone, dolne – zebrane w rozetę i znacznie większe od pędowych. Kwiaty średnicy około 3 cm zebrane są po 3–4 na szczytach pędów. Płatki korony są pomarańczowe do ceglastoczerwonych. Bylina ta kwitnie od czerwca do sierpnia.
Odmiany kuklika szkarłatnego
W sprzedaży dostępnych jest kilka odmian:
- ‘Borisii-Strain’ – o pomarańczowoszkarłatnych kwiatach, dorasta do wysokości 30–40 cm;
- ‘Cooky’ – o pomarańczowych kwiatach, osiąga wysokość do 25–30 cm;
- ‘Koi’ – o pomarańczowożółtych kwiatach i małych liściach z połyskiem, wysokość roślin – do 20 cm.
Coraz częściej można nabyć również mieszańce zebrane pod nazwą kuklik ogrodowy (G. cultorum), odznaczające się większymi kwiatami w barwach od żółtej do ciemnoczerwonej. Do najcenniejszych należą:
- ‘Georgenberg’ – o lśniących, żółtych kwiatach i wysokości 25 cm,
- ‘Lady Stratheden’ (‘Goldball’) – kwiaty złotożółte, półpełne, rośliny dorastają do wysokości 50 cm,
- ‘Mrs J. Bradshaw’ (‘Feuerball’) – o czerwonych, pełnych kwiatach i wysokości 60 cm.
Rozmnażanie kuklika szkarłatnego
Kuklik szkarłatny najczęściej rozmnaża się przez wysiew nasion na wiosnę. Można go również rozmnażać wegetatywnie – przez podział roślin (w kwietniu–maju) lub przez sadzonki odrywane z częścią łodygi (w sierpniu–wrześniu). Termin siewu nasion zależy od planowanej daty otrzymania gotowego towaru. Jeśli produkcję rozpoczniemy między lutym a majem, kwitnące rośliny uzyskamy od maja do sierpnia. W wypadku siewu nasion od czerwca do sierpnia gotowe do sprzedaży rośliny uzyskuje się w kolejnym roku, od kwietnia. Do wyprodukowania 1000 roślin należy wysiać 3–6 g nasion (w 1 g jest ich 500–1350, zależnie od odmiany). Nasiona najlepiej umieszczać po 2–3 szt. w jednej komórce palety wielootworowej. Powinny one być przykryte niewielką ilością wermikulitu, co zapewni odpowiednią wilgotność. Zalecana temperatura w okresie kiełkowania to 21–24°C, wschody następują po 20–30 dniach. Po skiełkowaniu temperaturę należy obniżyć do 16–18°C.
Uprawa kuklika szkarłatnego
Jako podłoża można użyć substratu torfowego z niewielką zawartością gliny (15–30%). Odczyn podłoża powinien wynosić pH 5,5–6,5. Po 3–5 tygodniach od skiełkowania rośliny można sadzić pojedynczo do doniczek o średnicy 12–13 cm lub po dwie–trzy do doniczek o średnicy powyżej 15 cm. Po posadzeniu do doniczek wskazane jest utrzymywanie temperatury na poziomie 12–18°C. Do podłoża warto dodać nawozu wieloskładnikowego o powolnym uwalnianiu składników pokarmowych, w dawce 1,5–3 kg/m3. Rośliny zaleca się dokarmiać nawozami wieloskładnikowymi (zawartość azotu w pożywce do żywienia młodych okazów po wytworzeniu liści właściwych powinna wynosić 50 ppm N, a po posadzeniu do doniczek – 100–150 ppm N). Rośliny do zakwitnięcia nie wymagają okresu chłodzenia, jednak przy opóźnionej uprawie, rozpoczynającej się jesienią, można je poddać temu zabiegowi przez 10 tygodni w temperaturze 3–5°C – tworzą wówczas więcej kwiatów niż okazy niechłodzone.
Zastosowanie w ogródkach skalnych lub na rabatach
Kuklik szkarłatny nadaje się do sadzenia w ogródkach skalnych lub na rabatach. Może być także uprawiany na kwiat cięty.
Dr inż. Piotr Czuchaj
Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
Artykuł pochodzi z numeru 3/2016 miesięcznika „Rośliny Ozdobne”
