Tawuła ożankolistna idealnym krzewem do miast

Prof. dr hab. Przemysław Bąbelewski, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu

Tawuła ożankolistna podczas kwitnienia. Białe kwiaty i zielone liście
Fot. P. Bąbelewski

Tawuła ożankolistna (Spiraea chamaedryfolia) to gatunek odporny na mróz. Stanowiska mogą być ocienione i w pełnym słońcu. Nie wymaga dobrej gleby. To doskonały krzew by nim zazielenić trudne miejskie obszary.

Tawuła ożankolistna to gatunek o sezonowych liściach, naturalnie występujący od wschodnich Alp w południowo-wschodniej Europie, po południową i wschodnią Azję. Roślinę tę można spotkać w starszych publikacjach pod nazwami tawuła wiązolistna (S. ulmifolia) lub pogięta (S. flexuosa).

Tawuła ożankolistna od dawna w Polsce

Była to jedna z pierwszych tawuł introdukowanych do uprawy w Polsce, dziś niestety jakby zapomniana. Czasami jej stare, zdziczałe okazy można spotkać jako pozostałość przy zapomnianych domostwach i parkach.
Krzew ten dorasta do wysokości 1,3 m, bardzo rzadko rośnie większy (do 2 m).

Cechami charakterystycznymi są: tworzenie licznych podziemnych rozłogów oraz łukowato wygięte w kierunku słońca pędy. Pędy pokrywa szara, łuszcząca się pasami kora. W przekroju są ostrograniaste, zygzakowate, nagie, z charakterystycznymi listwami zbiegającymi się od blizn, które tworzą liście. Na pędach w stanie bezlistnym osadzone są stosunkowo duże, odchylone od pędu, wąskojajowate lub zaostrzone pąki o długości 3–4 mm.

Od kwietnia zaczynają pojawiać się soczystozielone, szerokojajowate liście, które są u nasady całobrzegie, ku szczytowi – pojedynczo lub podwójnie piłkowane, o długości 4–8 cm. Jesienią atrakcyjnie wybarwiają się na żółto. Dużą ozdobą krzewów są zebrane w baldachogrona kwiaty, rozwijające się od maja do połowy lipca. Są one kremowobiałe, z licznymi pręcikami (może ich być nawet 40), które są dłuższe od płatków korony, czym nadają kwiatostanom puszystość. Te zaś atrakcyjnie komponują się z soczyście zielonymi liśćmi. 

Tawuła ożankolistna – krzew do miast i trudne tereny

Tawuła ożankolistna , to gatunek odporny na mróz. Można ją uprawiać w całej Polsce. Nie należy do wymagających, może rosnąć na różnych stanowiskach, od słonecznych do nawet ocienionych, na których krzewy jedynie słabiej kwitną. Ma również skromne wymagania w stosunku do gleby, rośnie na glebach od piaszczystych, po wilgotne, nie toleruje tylko podmokłych.

Tawuła ożankolistna - zbliżenie na kwitnące białe kwiaty
Tawuła ożankolistna i jej kwiatostany. Fot. P. Bąbelewski

To gatunek odporny na warunki miejskie: zanieczyszczenie gleby i powietrza; zasoloną, zagęszczoną i pozbawioną struktury glebę oraz niekorzystne czynniki mikroklimatyczne, np. miejską wyspę cieplną.

Jest bardzo cennym krzewem do sadzenia w ciągach zieleni przy ulicach o dużym natężeniu ruchu samochodowego. Znakomitym do sadzenia na skarpach, ponieważ dzięki licznym podziemnym rozłogom zapobiega erozji. Można go sadzić jako niski żywopłot przy drogach oraz w zieleni osiedlowej, gdzie wyjątkowo efektownie będzie prezentował się w dużych grupach.

Rozmnażanie tawuły ożankolistnej

W szkółce najlepiej rozmnażać go z krótkich, 10-centymetrowych sadzonek zdrewniałych. Pobiera się je od listopada do lutego, przechowuje w chłodni i ukorzenia w nieogrzewanym tunelu foliowym.

Sadzonki zdrewniałe ukorzenią się do maja, następnie można je przesadzić do doniczek P9, a w następnym sezonie – do pojemników C3. Dłuższe, 15-centymetrowe sadzonki zdrewniałe można ukorzeniać i kontynuować uprawę w gruncie. W tym wypadku krzewy finalne otrzymamy w drugim roku uprawy jesienią. Krzewy bardzo dobrze rozmnażają się również z sadzonek zielnych sporządzanych od czerwca do połowy lipca. Ukorzenia się je w warunkach wysokiej wilgotności w tunelu foliowym. Korzenie u tych sadzonek tworzą się po trzech tygodniach.

Brak postów do wyświetlenia

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj

The reCAPTCHA verification period has expired. Please reload the page.