Winorośl japońska posiada nie tylko największe liście wśród pnączy uprawianych w Polsce. Ich kolory jesienią wprost oszałamiają. To sprawia, że jest to pnącze bardzo atrakcyjne i może zdobić każdą powierzchnię, po której się wspina. Czy jest mrozoodporna? Jakie ma wymagania?
Pnącza to bardzo dekoracyjne rośliny i do specjalnych zastosowań. Zwłaszcza w miastach. Dzięki nim można ukryć przed wzrokiem nieestetyczne elementy koniecznej infrastruktury. Pnącza pomogą też zadbać i lepszy klimat. Rzucają zbawienny w upalne dni cień. Chronią przed pyłami i spalinami. Zimą są zaporą dla szalejących wiatrów.
Winorośl japońska posiada wszystkie te cechy, a do tego jest wyjątkowo atrakcyjna i stanowi ozdobę miejsc, w których rośnie. Poprawia też bioróżnorodność, wabiąc owady zapylające swoimi kwiatami, a jej owoce mogą stanowić jedzenie dla ptaków.
Winorośl japońska (Vitis coignetiae)
Winorośl japońska to azjatycki gatunek o szybkim przyroście (2–3 m rocznie, a czasem nawet 4 m), osiągający wysokość 12–15 m.
Wspina się, owijając długie, elastyczne pędy wokół podpór oraz za pomocą wąsów czepnych. Młode przyrosty pokryte są gęsto białym meszkiem. Liście ma bardzo duże, o średnicy do 30 – 35 cm, trójklapowe, ciemnozielone z wyraźnym unerwieniem.
Jesienią przebarwiają się intensywnie na czerwono i fioletowo.
Niepozorne, zielonkawe kwiaty pojawiają się w czerwcu i lipcu, słodko pachną. Pod koniec września dojrzewają owoce – granatowoczarne jagody. Są kwaśne i cierpkie, nieprzyjemne w smaku.
Winorośl japońska lubi stanowiska słoneczne lub lekko ocienione, glebę przepuszczalną, niezbyt żyzną, o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Jest w pełni mrozoodporna, może być sadzona w całym kraju.
Nie potrzebuje systematycznego przycinania, jednak wymaga solidnych, dużych podpór, np.
betonowych filarów, łuków wejściowych, altan, kratownic.
