Niebieskie kwiaty nie należą do najczęściej spotykanych w ogrodzie. Stosunkowo łatwo o nie wiosną, gdyż są dość powszechne wśród wiosennych cebulowych (np. u kośaćców, zawilców, szafirków, hiacyntów). Latem czysto niebieskie kwiaty mają niektóre byliny (np. dzwonki, ostróżki). Jesienią jednak niebieski kolor jest już rzadziej spotykany. Dlatego planując nasadzenia z myślą o jesiennych barwach, warto obok tradycyjnie w tym celu sadzonych wrzosów, astrów czy chryzantem zwrócić uwagę na nadal niezbyt w Polsce popularny gatunek – barbulę klandońską (Caryopteris ×clandonensis) z rodziny werbenowatych (Verbenaceae).
Chociaż roślina jest krzewem, w naszym kraju zwykle przypomina pokrojem byliny i tak się zachowuje. Z reguły przemarza każdej zimy do granicy śniegu i wiosną tworzy nowe pędy, u najwęższych odmian dorastające do wysokości ok. 1 m. Pokrywają je aromatyczne, zielone lub szarozielone, cienkie liście z ząbkowanym brzegiem, o długości 5–8 cm. Pod koniec sierpnia na szczytach tegorocznych pędów oraz w kątach liści pojawiają się kwiatostany złożone z licznych czysto niebieskich kwiatów (u odmian także niebieskofioletowych, fioletowych lub różowych) z długimi pręcikami nadającymi im puszystości. Kwiaty wabią jak magnes liczne owady, niekiedy jeszcze w października. Długo po zakończeniu kwitnienia dekoracyjne są także owocostany, niedojrzałe niebieskozielonkawe, później brązowe.
Barbule wymagają stanowisk słonecznych, przeciętnej gleby, najlepiej o odczynie obojętnym lub nawet zasadowym. Dobrze znoszą niedobory wody i okresy suszy. Nie powinny być nadmiernie nawożone, gdyż wtedy słabiej kwitną, a tworzą więcej liści. Chociaż rośliny są stosunkowo wrażliwe na niską temperaturę, przykryte korą lub kopczykiem z ziemi z reguły nie są narażone na uszkodzenie korzeni, a wiosną i tak najlepiej jest je przyciąć na jedno lub dwa oczka. Barbule łatwo rozmnaża się z sadzonek zielnych, sporządzanych w czerwcu.
Są przydatne do dekoracji słonecznych rabat, można je także sadzić w pojemnikach (w tym przypadku zimą powinny być przechowywane w chłodnym pomieszczeniu, zabezpieczonym przed mrozem). W uprawie spotyka się kilkanaście odmian o różnej wysokości, barwie kwiatów oraz liści.
