Po długiej zimie wszyscy wyczekują w ogrodzie oznak wiosny. Kwitnące często już na przełomie zimy i wiosny krzewy przyciągają wzrok nie tylko w przydomowych ogrodach, ale także uwagę w centrach ogrodniczych, zwłaszcza że wiele z nich często pozostaje niepozorne przez resztę sezonu. Budzące się do życia kwiaty znoszące śnieg, deszcz i przymrozki podnoszą na duchu nadzieją, że koniec zimy jest już bliski. Większość kwitnących na przedwiośniu krzewów stanowi też pierwszy pożytek dla budzących się pszczół, które masowo oblatują kwiaty w cieplejsze, słoneczny dni. Kwiaty wielu z nich dodatkowo pachną, przez co warto je sadzić blisko ścieżek, ławek i innych często odwiedzanych miejsc w ogrodzie.
Jaśmin nagokwiatowy (Jasminum nudiflorum) to krzew o pokładających się, długich zielonych pędach, pokrytych w sezonie małymi trójlistkowymi liśćmi. W krajach o cieplejszym klimacie jest traktowany jak pnącze, wymagające jednak podwiązywania do podpór, u nas doskonale sprawdza się, np. jako roślina okrywowa na skarpach, lub zwisająca z murków oporowych. Jaśmin nagokwiatowy tworzy wzdłuż pędów małe, ale liczne, gwiazdkowate kwiaty, otwierające się już od lutego (czasami nawet w styczniu podczas kilkudniowych ociepleń) i przyciągające wzrok intensywną żółtą barwą oraz miłym, bardzo mocnym zapachem. Ścięte zimą pędy z pąkami kwiatowymi zakwitają w wazonie już po kilku dniach.
Kalina wonna (Viburnum fragrans) to krzew o wzniesionym pokroju, dorastający u nas do wysokości około 2,5 m, przy podobnej szerokości. Ma niewielkie wymagania odnośnie gleby, preferuje stanowiska słoneczne i dobrze znosi zanieczyszczenie powietrza, przez co jest przydatny i często sadzony w miastach. Jego zebrane w niewielkie kwiatostany kwiaty rozwijają się często już w lutym (czasem nawet wcześniej) i z daleka przyciągają o tej porze uwagę. W pąkach są różowe, po rozwinięciu białe i mocno, przyjemnie pachnące.
Leszczynowiec skąpokwiatowy (Corylopsis pauciflora) to mało znany krzew pochodzący z Azji. Dorasta do wysokości około 1,5 m przy podobnej średnicy. W sezonie pokryty jest niepozornymi liśćmi, przypominającymi te u leszczyny. Kwitnie wiosną w stanie bezlistnym, nieco później niż inne opisywane tu gatunki – zwykle w kwietniu, niekiedy pod koniec marca. Jasnożółte, dzwonkowate kwiaty zebrane są w kłosy zwisające na szczytach pędów. Kwiaty intensywnie, słodko pachną, a ich zapach przypomina nieco ten u pierwiosnków. Krzewy dobrze rosną na żyznych, niewysychających glebach, ale powinny być sadzone na stanowiskach osłoniętych (słonecznych lub w półcieniu), gdyż mogą być uszkadzane podczas dużych mrozów.
Oczar pośredni (Hamamelis x intermedia) to jeden z częściej uprawianych u nas gatunków w obrębie tego rodzaju. Krzewy mają rozłożysty pokrój i dorastają do wysokości około 4 m, zależnie od odmiany. Największą ozdobą tych roślin są kwiaty – pojawiające się wcześnie, często już na przedwiośniu, a nawet w drugiej połowie zimy. Nie boją się przymrozków, są liczne, mają średnicę około 3 cm i wygięte, pofalowane płatki. Ich barwa może być żółta (np. u odmiany ‘Arnold Promise) przez pomarańczową (np. ‘Jelena’) do czerwonej (‘Ruby Glow’). Niestety większość odmian oczaru pośredniego pachnie słabo lub wcale. Do tych o przyjemnym i wyczuwalnym zapachu należą m.in. ‘Doerak’ i’ Limelight’, nieco słabiej pachną kwiaty odmian: ‘Arnold Promise’, ‘Aurora’, ‘Luna’, ‘Orange Beuaty’, ‘Primavera’, ‘Sunburst’, ‘Swallow Hays’ i ‘Winter Beauty’. Mocnym zapachem wyróżnia się natomiast większość odmian dwóch innych gatunków – oczaru wiosennego (H. vernalis) oraz omszonego (H. mollis).
Wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum) to niewielki, słabo rozgałęziający się krzew, zazwyczaj dorastający do wysokości 1-1,2 m. Jego różowo-czerwone kwiaty (białe u odmiany ‘Alba’) często rozwijają się już w lutym i roztaczają intensywny, przyjemnie słodki zapach, wyczuwalny z odległości wielu metrów. Rośliny są łatwe w uprawie, preferują jednak gleby obojętne lub nawet o podwyższonym pH, nieprzesychające i stanowiska cieniste lub półcieniste. Warto go promować jako gatunek krajowy. Ponieważ czerwone jagody tej rośliny są trujące, lepiej nie sadzić jej w ogrodach, do których mają dostęp dzieci lub usuwać, gdy są jeszcze zielone. Gatunek ten nie lubi cięcia i przesadzania.
