W poprzednim artykule poświęconym angielskim różom opisywaliśmy ich pochodzenie, charakterystykę oraz zwracaliśmy uwagę na to, dlaczego są tak wyjątkowe.
W tym prezentujemy odmiany kolejne odmiany róż angielskich. Szczególnie tych najbardziej przydatnym w naszym klimacie oraz tych, które mogą być zastosowane w parkach, skwerach i zieleni miejskiej.
Ten artykuł będzie pomocny zwłaszcza architektom krajobrazu.
Prezentujemy odmiany róż angielskich, które warto poznać. Popularność tych pięknych i klasycznych kwiatów nie tylko nie maleje z biegiem czasu, ale zdaje się rosnąć. Nie jest to dziwne, biorąc pod uwagę, jak kwiaty te łączą ponadczasową estetykę dawnych odmian z wymaganiami stawianymi roślinom ozdobnym. Zwłaszcza przy upiększaniu zieleni miejskiej.
Odmiany róż angielskich. Charakterystyka wybranych odmian
‘Ausbaker’ TEASING GEORGIA (1998)
Róża została nazwana od imienia Georgii Tornow, żony Ulricha Meyera (małżeństwo znanych dziennikarzy i publicystów). Kwiaty są żółte, przy czym duże zewnętrzne płatki są jaśniejsze, a wewnętrzne – ciemniejsze. Są miseczkowate, luźno zbudowane, duże (średnicy ok. 12 cm), o przyjemnym zapachu róż herbatnich.
Odmiana ta dobrze powtarza kwitnienie. Pędy są ciemnozielonopurpurowe, z nielicznymi kolcami i ciemnozielonymi, dużymi błyszczącymi liśćmi. Tworzy dosyć pokaźne krzewy (wysokość ok. 1,5 m), z przewieszającymi się gałązkami. Może być rozpinana na podporze, osiąga wówczas wysokość ok. 2 m. Odmiana o wysokiej odporności na mróz i choroby.
‘Ausbord’ GERTRUDE JEKYLL (1986)
Kształtem i barwą kwiatów przypomina typowe róże portlandzkie. Zakwita wcześnie, w pierwszej połowie czerwca, a kwiaty są intensywnie różowe, ćwierćrozetowe, duże (średnicy ok. 10 cm), pełne, o zapachu róż damasceńskich, osadzone po kilka na szczytach pędów. Dość dobrze powtarza kwitnienie w drugiej połowie lata. Pędy są zielone, z licznymi czerwonawymi kolcami i soczyście zielonymi liśćmi przypominającymi kształtem te u róż portlandzkich.
Pokrój krzewów jest wzniesiony, wyprostowany, osiągają wysokość ok. 1,2 m i szerokość ok. 0,9 m, ale w korzystnych warunkach znacznie więcej – do 3 m i mogą być prowadzone jako pnące. Odmiana wybitnie odporna na mróz i choroby. Nazwa nadana na cześć znanej, żyjącej na przełomie XIX i XX wieku, projektantki ogrodów, która miała ogromny wpływ na charakter współczesnych ogrodów angielskich.
‘Ausbuff’ ENGLISH GARDEN (1986)
Tworzy krzewy wzniesione, dorastające do ok. 1 m przy szerokości 1,2 m. Nadaje się do sadzenia w pojemnikach i na żywopłoty. Kwiaty są żółte z brzoskwiniowym odcieniem płatków okalających wnętrze, płaskorozetowe z „oczkiem”, o ostro zakończonych płatkach, dość duże, o herbacianym zapachu. Liście są średniej wielkości, ciemnozielone. Odmiana wysoce odporna na mróz i choroby.
‘Auscer’ CHAUCER (1970)
To jedna ze starszych odmian, zastąpiona już przez inne. Posiada jednak urokliwe kwiaty, czysto różowe, szalkowate, dość duże (średnicy ok. 10 cm), pełne, silnie pachnące – podobnie jak stare róże z domieszką mirry. W porównaniu z innymi odmianami do jesieni powtarza kwitnienie słabiej. Pędy są dość sztywne i jasnozielone, z dużymi, jasnozielonymi, matowymi liśćmi. Krzewy osiągają wysokość i szerokość ok. 1,2 m.
Odmiana nadaje się na żywopłoty. Wysoce mrozoodporna i mało tolerancyjna na choroby.
‘Auscrim’ L.D. BRAITHWAITE (1988)
Została nazwana na cześć teścia hodowcy. Można ją zaliczyć do najcenniejszych odmian o czerwonej barwie kwiatów – w pełni rozwinięte są karmazynowoczerwone, ale w miarę przekwitania bledną i różowieją. Mają czarkowaty kształt, są bardzo pełne, dość płaskie i duże (średnicy ok. 10 cm), o zapachu kwiatów starych róż, osadzone pojedynczo lub po kilka na pędach. Dobrze powtarza kwitnienie.
Pędy są jasnozielone, o gęsto ułożonych, ciemnoczerwonych kolcach i dużych, soczyście zielonych, połyskujących liściach. Krzewy są silnie rozkrzewione, wzniesione, osiągające wysokość i szerokość ok. 1 m. Odmiana przeciętnie odporna na mróz i choroby.
‘Auscrystal’ JAMES GALWAY (2000)
Została nazwana na cześć Jamesa Galwaya, światowej sławy flecisty. Kwiaty są w odcieniach różowego i brzoskwiniowego, szalkowate, duże (średnicy ok. 10 cm), bardzo pełne, o „fryzowanych” płatkach, pachnące jak te u starych róż. Pędy są dość grube, ciemnozielone do purpurowych, ze średnią liczbą kolców. Liście są duże, skórzaste, ciemnozielone, błyszczące.
Krzew, o pędach lekko wyginających się pod ciężarem kwiatów, osiąga wysokość ok. 1,5 m i szerokość ok. 1,2 m. Można prowadzić go też w formie pnącej do ok. 2 m. Odmiana przeciętnie odporna na mróz i choroby.
‘Ausdir’ TRADESCANT (1992)
Nosi nazwisko znanych w XVII w. botaników i ogrodników z Greenwich. Kwiaty są w kolorze czerwonego wina, o bardzo licznych płatkach (do 120), ćwierćrozetowe, bardzo duże (średnicy ok. 12 cm), o zapachu tych u starych róż. Pędy łatwo się wyginają, dlatego wymagają podpierania. Liście są soczyście ciemnozielone.
Krzew dorasta do wysokości co najmniej 1 m (jako pnący – do 2 m), przy większej szerokości. W cieplejszym klimacie wzrost jest korzystniejszy. Odmiana przeciętnie odporna na mróz i choroby.
‘Ausencart’ BENJAMIN BRITTEN (1992)
Nosi imię angielskiego kompozytora, dyrygenta i artysty. Ma kwiaty czerwone z pomarańczowym odcieniem. Początkowo są one kuliste, potem szalkowate, z widocznym środkiem z żółtymi pręcikami, średniej wielkości (średnicy ok. 9 cm), pełne, o intensywnym, owocowo-winnym zapachu, osadzone zwykle w kwiatostanach. Kwitnie obficie i dobrze powtarza kwitnienie. Liście są duże, ciemnozielone, połyskujące. Wzniesione, gęste krzewy dorastają do wysokości i szerokości ok. 1,2 m. Odmiana wysoce odporna na choroby i mróz.
‘Ausgold’ GOLDEN CELEBRATION (1992)
Ma kwiaty złotożółte, szalkowate do kulistych, duże (średnicy ok. 10 cm), dość pełne, o luźno ułożonych płatkach, intensywnym zapachu owoców i herbaty. Kwitnienie powtarza się mniej obficie, do późnej jesieni. Kwiaty osadzone są po kilka–kilkanaście na długich, ciemnozielonych, nielicznie okolcowanych pędach.
Liście są duże, ciemnozielone. Krzewy, dość luźne, o pędach przewieszających się (stąd często wymagają podpór), mogą być prowadzone jako pnące. Ich wysokość i szerokość wynosi przeciętnie 1,2–1,5 m, jako pnąca, roślina dorasta do 2–2,5 m. Odmiana dość mrozoodporna i przeciętnie tolerancyjna na choroby.
‘Ausham’ GEOFF HAMILTON (1997)
Różę tę nazwano na cześć angielskiego prezentera telewizyjnych programów ogrodniczych. Klasyczna odmiana na wielogatunkowe rabaty. Kwiaty są w ciepłym, różowym kolorze, z jaśniejszymi płatkami zewnętrznymi, z tendencją do blaknięcia w czasie upałów, początkowo szalkowate, potem ćwierćrozetowe, nieduże (średnicy ok. 7 cm), bardzo pełne, o silnym zapachu kwiatów starych róż i jabłek, osadzone pojedynczo lub częściej po kilka–kilkanaście w kwiatostanach.
Bardzo dobrze powtarza kwitnienie. Pędy, ze średnią ilością kolców, nieco się przewieszają. Liście są soczyście zielone. Krzewy mają wzniesiony pokrój, są dobrze rozgałęzione, osiągają wysokość do ok. 1,5 m przy szerokości ok. 1,2 m. Odmiana wysoce mrozoodporna i tolerancyjna na choroby.
‘Ausjo’ JUDE DE OBSCURE (1989)
Została nazwana na cześć bohatera powieści Thomasa Hardy’ego o tym samym tytule, tworzy dość duże i regularne krzewy (wysokość i szerokość ok. 1,2 m). Kwiaty są jasnobrzoskwiniowokremowe, zewnętrzne płatki jaśniejsze, mają kształt początkowo kulisty, potem szalkowaty, są bardzo pełne, dość duże (średnicy ok. 8 cm), intensywnie owocowo pachnące. Powtarza kwitnienie. Pędy są ciemnozielonopurpurowe, z nielicznymi kolcami. Liście ciemnozielone, duże, matowe. Na cieplejszym stanowisku może być prowadzona jako pnąca. Odmiana o dobrej odporności na mróz i wysokiej na choroby.
‘Ausland’ SCEPTER’D ISLE (1989)
Ma kwiaty kształtem przypominające te u piwonii, szalkowate, kuliste, delikatnie jasnoróżowe, średniej wielkości (średnicy ok. 8 cm), w kwiatostanach, pachnące mirrą. Niezbyt liczne płatki ułożone są dookoła widocznych złotych pręcików. Powtarza kwitnienie obficie, do późnej jesieni.
Pędy są zielone, proste, sztywne, z dużą liczbą brązowych kolców i soczyście zielonymi, połyskującymi dużymi liśćmi. Krzewy osiągają wysokość 1,0–1,5 m i szerokość ok. 0,9 m. Smukłe pędy wymagają podpierania. Odmiana dość mrozoodporna i przeciętnie tolerancyjna wobec chorób.
‘Auslea’ LEANDER (1982)
Odmianę tę nazwano od mitologicznego kochanka z poematu Christophera Marlowe’a „Hero i Leander”. Dała ona początek licznym różom angielskim. Kwiaty są różowobrzoskwiniowe, miseczkowate, średniej wielkości (średnicy ok. 10 cm), o niedużych, regularnie ułożonych płatkach. Zapach kwiatów przypomina ten u truskawek i również kwiatów róż herbatnich.
Kwiaty pojawiają się do jesieni, ale pierwsze kwitnienie jest najobfitsze. Liście są ciemnozielonopurpurowe, duże, matowe, osadzone na ciemnozielonych pędach z nielicznymi kolcami. Roślina tworzy dosyć duże (wysokość ok. 1,5 m) krzewy, ale znacznie lepiej prowadzić ją jako różę pnącą – dorasta wówczas do 2 m i więcej. Odmiana o wysokiej odporności na mróz i choroby.
‘Ausled’ A SHROPSHIRE LAD (1997)
Róża nosi nazwę zainspirowaną przez poezję A.E. Housmana (koniec XIX w.), mówiącą o przyjemnościach życia wiejskiego w hrabstwie, w którym urodził i wychował się David Austin (tam też znajduje się szkółka). Odmiana podobna do ‘Auslei’ LEANDER. Kwiaty są delikatnie różowobrzoskwiniowe, szalkowate, dość płaskie, o zewnętrznych płatkach większych i jaśniejszych, średniej wielkości (średnicy ok. 10 cm), pachnące owocowo. Dobrze powtarza kwitnienie.
Liście są ciemnozielonopurpurowe, duże, matowe, a pędy purpurowociemnozielone, z nielicznymi kolcami. Krzewy mają wzniesiony pokrój, proste pędy osiągają długość do ok. 1,5 m (wymagają podpór), a prowadzone w formie pnącej – do ok. 2 m. Odmiana o dobrej odporności na mróz i choroby.
‘Auslevel’ GLAMIS CASTLE (1992)
Osiąga niewielkie rozmiary (wysokość ok. 90 cm i szerokość ok. 70 cm), jest odpowiednia do sadzenia zarówno na rabatach, jak i w pojemnikach. Kwiaty są białe z kremowym odcieniem, głęboko szalkowate, pełne, o luźno ułożonych płatkach, średniej wielkości (średnicy ok. 8 cm), intensywnie pachnące piżmem.
Kwitnie bardzo obficie i dobrze powtarza kwitnienie do jesieni. Pędy są sztywne, proste, jasnozielone, z dość licznymi ciemnymi kolcami i soczyście zielonymi liśćmi. Pokrój jest wzniesiony, wyprostowany. Odmiana dość mrozoodporna i przeciętnie tolerancyjna na choroby. Nazwa nadana na cześć szkockiego zamku należącego do rodu królewskiego, znanego jako miejsce akcji „Makbeta” W. Szekspira.
‘Ausmak’ EGLANTYNE (1994)
Ma kwiaty jasnoróżowe z wnętrzem o lekkim odcieniu łososiowym, rozetowe z tzw. zielonym oczkiem, dość płaskie, luźno wypełnione, duże (średnica ok. 10 cm), skupione po kilka na szczytach pędów. Charakteryzuje się silnym zapachem, podobnym do tego u starych róż. Dobrze powtarza kwitnienie. Pędy są soczyście zielone, z licznymi czerwonawymi kolcami, z ciemnozielonymi, połyskującymi liśćmi.
Krzewy przeważnie są niezbyt gęste i duże (wysokość ok. 0,9 m, szerokość ok. 1,0 m), ale w dobrych warunkach dorastają do 1,5 m. Pokrój jest dość swobodny, róże te mogą być prowadzone jako pnące. Odmiana odporna na mróz i tolerancyjna wobec chorób. Nazwana dla upamiętnienia Eglantyne Jebb, która podczas I wojny światowej utworzyła fundację Save the Children.
‘Ausmary’ MARY ROSE (1983)
Swą nazwą upamiętnia statek Henryka VIII „Mary Rose”, który zatonął w 1545 r. Kwiaty tej odmiany są czysto różowe, szalkowate, dość duże (średnicy ok. 9 cm), pełne, z wewnętrznymi płatkami pofałdowanymi, silnie pachną – podobnie jak te u starych róż, z nutą migdałów i miodu.
Zakwita wcześnie, często na początku czerwca, bardzo obficie i doskonale powtarza kwitnienie do jesieni. Pędy są sztywne, proste, jasnozielone, z bardzo licznymi brązowymi kolcami, rozgałęzione głównie w górnej części. Liście są duże, jasnozielone, matowe. Krzewy osiągają wysokość i szerokość ok. 1,2 m. Odmiana nadaje się na żywopłoty. Odporna na mróz i dość tolerancyjna wobec chorób. Wart uwagi jest także sport tej kreacji – ‘Auscat’ WINCHESTER CATHEDRAL (1988), o kwiatach białych.
‘Ausmol’ MOLINEUX (1994)
Ma osadzone po kilka na szczytach pędów ciemnożółte z odcieniem łososiowym kwiaty, które są miseczkowate, duże (średnicy ok. 10 cm), bardzo pełne, o drobnych płatkach w środku. Intensywnie pachną kwiatami róż herbatnich i piżmem.
Kwitnie do jesieni. Pędy są proste, ciemnozielone, o nielicznych kolcach i ciemnozielonych, błyszczących liściach. Wysokość i szerokość krzewów wynosi przeciętnie 1 m. Odmiana dobra na rabaty jednolite, do pojemników oraz na kwiaty cięte. Przeciętnie odporna na mróz i choroby.
‘Ausmum’ PAT AUSTIN (1993)
Róża nosi imię zmarłej żony Davida Austina, rzeźbiarki. Kwiaty rozwijają się z pękatych pąków, mają miedzianopomarańczowe płatki, które są jaśniejsze od zewnętrznej strony, a zewnętrzne, większe, okalają wnętrze zbudowane z licznych mniejszych płatków, są czarkowate, wklęsłe, duże (średnicy ok. 11 cm), luźno wypełnione i intensywnie, przyjemnie pachną herbatą. Osadzone są zwykle po kilka na szczytach dłuższych pędów.
Odmiana powtarza kwitnienie. Liście są ciemnozielone, błyszczące, duże.
Pędy z małą ilością kolców. Krzewy, wzniesione, dość luźne, rosną intensywnie do
wysokości ok. 1,5 m i szerokości ok. 1 m. Krzewy są przeciętnie odporne na choroby i mróz.
‘Ausren’ CHARLES RENNIE MACKINTOSH (1988)
Nazwana tak na cześć angielskiego architekta i projektanta w stylu nowoczesnym. Ma kwiaty kształtem przypominające te u piwonii, szalkowate, kuliste, w kolorze lila do lilaróżowego (w zależności od pogody). Delikatne płatki luźno wypełniają niezbyt duży (o średnicy ok. 7 cm), intensywnie pachnący kwiat.
Zakwita dość wcześnie (pierwsza połowa czerwca) i po cięciu powtarza kwitnienie mniej obficie, do
późnej jesieni. Pędy są jasnozielone, proste, sztywne, z dużą liczbą brązowych kolców i soczyście zielonymi, matowymi delikatnymi liśćmi. Krzewy osiągają wysokość ok. 0,9 m i szerokość ok. 0,7 m. Odmiana odporna na mróz i tolerancyjna wobec chorób.
‘Ausromeo’ WILLIAM SHAKESPEARE 2000 (2000)
Jest „ulepszoną” wersją odmiany ‘Ausroyal’ WILLIAM SHAKESPEARE (1987).
Kwiaty są aksamitne, szkarłatne do ciemnofioletowych, miseczkowate, ćwierćrozetowe, dość płaskie, bardzo duże (o średnicy ok. 12 cm) i bardzo pełne, z widocznym ,,oczkiem”, osadzone na szczytach pędów pojedynczo lub po kilka sztuk.
Pachną intensywnie, podobnie jak te u starych róż. Pędy są sztywne, ale pochylają się pod
ciężarem kwiatów, wskazane zatem są podpory. Liście soczyście ciemnozielone, matowe.
Krzew ma wyprostowany pokrój, wysokość ok. 1,2 m i szerokość 1 m. Znajduje zastosowanie także na kwiaty cięte. Odmiana odporna na mróz i choroby.
‘Aussaucer’ EVELYN (1992)
Róża upamiętnia nazwę firmy perfumeryjnej Crabtree & Evelyn. Kwiaty są brzoskwinioworóżowe, nieco zmiennej barwy, duże (o średnicy ok. 10 cm) bardzo pełne (do 100 płatków), rozetowe z ,,oczkiem”, delikatne. Ulistnienie gęste, pędy sztywne, proste, z dużymi, połyskującymi, ciemnozielonymi liśćmi. Krzewy dorastają do
wysokości i szerokości ok. 1,2 m. Odmiana polecana do sadzenia na jednolitych rabatach i w pojemnikach.
Odporność na mróz i tolerancja na choroby jest wysoka.
‘Aussemi’ THE HERBALIST (1991)
Wyróżnia się półpełnymi ciemnoróżowymi kwiatami z karminowym akcentem i żółtą podstawą płatków. Kształtem przypominają one te u Rosa gallica ‘Officinalis’, są duże i delikatnie pachną. Kwitnienie powtarza się do jesieni. Pędy są proste, sztywne, purpurowociemnozielone, z niezbyt licznymi, ciemnymi kolcami.
Krzewy są dość gęste i wąskie, wzniesione, o wysokości i szerokości ok. 0,9 m. Odmiana odporna na mróz i tolerancyjna wobec chorób.
‘Austango’ SUMMER SONG (2005)
Ma ciemnopomarańczowe kwiaty. Są one bardzo pełne i duże (o średnicy ok. 11 cm), ćwierćrozetowe, miseczkowate, pachnące herbatą i owocami. Kwitnienie powtarza do jesieni. Liście świeżo zielone, duże, osadzone na długich pędach. Odmiana dorasta do wysokości 1,2 m przy szerokości 0,9 m. Odporność na mróz i
choroby przeciętna.
‘Austiger’ QUEEN OF SWEDEN (2004)
U tej odmiany róży angielskiej rozwijające się z małych pąków kwiaty są połyskująco różowe z delikatnym odcieniem brzoskwini, duże (o średnicy ok. 11 cm), bardzo pełne, miseczkowate, delikatne, skupione w kwiatostanach.
Subtelnie, przyjemnie pachną mirrą. Ulistnienie jest gęste, liście są świeżo zielone, matowe. Pędy sztywne, proste. Krzewy mają wzniesiony pokrój, dorastają do wysokości i szerokości ok. 1 m. Rośliny te przeznaczone są do sadzenia na rabatach, w pojemnikach oraz na kwiaty cięte.
Tolerują gorsze warunki świetlne i chodne lata. Odporność na mróz jest dobra, a tolerancja wobec chorób – wysoka.
‘Auswalker’ THE PILGRIM (1991)
To nazwa inspirowana „Opowieściami kanterberyjskimi” Geofrey’a Chaucera, dziełem powstałym w czasie wojny stuletniej. Kwiaty tej odmiany są cytrynowożółte, o jaśniejszych płatkach zewnętrznych, miseczkowatego kształtu, płaskie, w środku o licznych płatkach drobnych, duże (średnicy ok. 11 cm) i bardzo pełne (do 170 płatków), o zapachu mirry i kwiatów róż herbatnich. Osadzone są na pędach pojedynczo lub po kilka sztuk.
Kwitnienie powtarza do jesieni. Liście są jasnozielone, duże, matowe, osadzone na długich pędach. Dorasta do wysokości 1 m przy szerokości 1,5 m. Posadzona przy podporze, roślina ta może osiągać ok. 2,5 m. Odporność na mróz i choroby przeciętna.
‘Auswife’ WIFE OF BATH (1969)
Charakteryzuje się bladoróżowymi kwiatami, ciemniejszymi w środku, szalkowatymi, średniej wielkości (średnica ok. 8 cm), luźno wypełnionymi, silnie i przyjemnie pachnącymi, które są osadzone po kilka na szczytach pędów. Powtarza kwitnienie do jesieni. Tworzy niewielkie krzewy o wysokości ok. 0,9 m i szerokości 0,6 m. Pędy są zielone z licznymi drobnymi kolcami, lekko przechylające się pod ciężarem kwiatów. Odmiana wysoce mrozoodporna i dosyć tolerancyjna na choroby.
* w nawiasie podano rok wprowadzenia odmiany na rynek
Inne odmiany róż angielskich
O innych odmianach róż angielskich można przeczytać w naszym poprzednim artykule. Można tam przeczytać dlaczego te róże są ciągle bardzo popularne.
Plecamy też książkę „Róże do warunków klimatycznych Polski” autorstwa dr inż. Marty Joanny Monder.
